Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 5 lutego 2021 roku uznał, że koszty zatrudnienia osób dedykowanych do prac badawczo-rozwojowych są kosztami kwalifikowanymi do ulgi B+R w zakresie większym niż dotychczas dopuszczany przez KIS. Rozszerzenie to dotyczy kosztów związanych z urlopami, zwolnieniami lekarskimi czy innymi usprawiedliwionymi nieobecnościami. Choć jest to pozytywna wiadomość dla podatników rozliczających ulgę na badania i rozwój, niekoniecznie może wiązać się z szybką zmianą dotychczasowej linii orzeczniczej KIS.
Jeden z najczęściej ponoszonych wydatków kwalifikowanych w ramach ulgi badawczo-rozwojowej stanowią koszty osobowe, których określanie od lat budzi wiele wątpliwości. Problematyczną kwestię stanowiła m.in. możliwość rozliczania kosztów związanych z okresem uzasadnionej nieobecności pracowników na co dzień wykonujących prace badawczo-rozwojowe.
Interpretacje indywidualne wydawane w tym zakresie przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wskazywały, iż tylko czas realnie poświęcony na wykonywanie prac badawczo-rozwojowych może stanowić koszt kwalifikowany. Czas pracy nieprzeznaczany na udział w projektach B+R oraz związane z nim wynagrodzenie nie podlegają zatem rozliczeniu w ramach ulgi badawczo-rozwojowej. Innymi słowy, nieobecność jest przez KIS traktowana jako wykonywanie obowiązków służbowych, które są niezwiązane z działalnością badawczo-rozwojową.
Spory prawne na linii KIS-WSA
Takie podejście Krajowej Informacji Skarbowej jest od lat negowane przez Wojewódzkie Sądy Administracyjne, które uchylają negatywne dla podatników interpretacje indywidualne dotyczące kosztów urlopów i nieobecności. KIS podtrzymuje jednak swoją linię orzeczniczą, twierdząc, że koszty ponoszone w związku z utrzymaniem zatrudnienia pracownika w okresie jego nieobecności nie mogą być kalkulowane do ulgi B+R.
Taki rozdźwięk w interpretacji zapisów ustawowych sprawiał, że podatnicy nie mieli pewności, jak prawidłowo ustalić wysokość kosztów osobowych kwalifikowanych do rozliczenia w ramach ulgi B+R, a im niższe zidentyfikowane koszty kwalifikowane, tym niższa wartość otrzymanego odliczenia w podatku dochodowym.
Przełom w tym zakresie nastąpił 5 lutego 2021 roku, kiedy to Naczelny Sąd Administracyjny wydał rozstrzygnięcie podtrzymujące wydany wcześniej przez WSA wyrok (sygn. II FSK 1038/19). Zdaniem sądu, jeśli pracownik poświęca w 100% swój czas na działania badawczo-rozwojowe, wynagrodzenie związane z jego usprawiedliwioną nieobecnością może być uznane za koszt kwalifikowany i rozliczone w ramach ulgi B+R.
Wyrok NSA jest dobrą wiadomością dla wszystkich firm prowadzących działalność badawczo-rozwojową. Warto przypomnieć, że korekty zeznań podatkowych można składać do pięciu lat wstecz, więc podatnicy powinni ponownie przyjrzeć się kosztom osobowym związanym z nieobecnościami pracowników dedykowanych projektom B+R.
Komentarz eksperta
– Należy zwrócić uwagę, że nigdzie w przepisach nie występuje podział na pracowników, którzy wykonują wyłącznie działalność badawczo-rozwojową oraz tych, którzy wykonują działalność badawczo-rozwojową jedynie w niewielkiej części. Oznacza to, że koszty uzasadnionej nieobecności pracownika ponoszone przez pracodawcę mogą być kwalifikowane do ulgi B+R zgodnie z przyjętym kluczem, który powinien zostać opracowany. W innym wypadku ograniczałoby to możliwość skorzystania z ulgi przez podmioty, których pracownicy nie realizują działalności badawczo-rozwojowej w pełnym wymiarze czasu pracy – stwierdza Paweł Perzyński, ekspert ds. ulgi B+R w Dziale innowacji, ulg i dotacji w Ayming Polska.
Autor: Kinga Gala, Konsultant w Dziale innowacji, ulg i dotacji w Ayming Polska
Brak komentarzy