Namioty na potrzeby opodatkowania podatkiem od nieruchomości mogą być kwalifikowane jako budynki, budowle bądź obiekty tymczasowe. Wynika to m.in. ze zróżnicowania stosowanych rozwiązań konstrukcyjnych i materiałów użytych przy ich budowie. Hale namiotowe przedsiębiorcy bardzo często wykorzystują np. do celów magazynowych. Aby prawidłowo opodatkować je podatkiem od nieruchomości, niezbędna jest szczegółowa analiza zarówno przepisów prawa, jak i stanu faktycznego.
Sposób rozliczania podatku od nieruchomości reguluje ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. 2019, poz. 1170 z późn. zm. – dalej: „upol”). W zakresie definicji przedmiotów opodatkowania, takich jak budynki i budowle, punktem wyjścia jest ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. 2020, poz. 471 z późn. zm.).
Na mocy definicji zawartych w Prawie budowlanym:
- budynek to obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadający fundamenty i dach;
- budowla to każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, np: obiekty liniowe, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia;
- tymczasowy obiekt budowlany to obiekt przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem, taki jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przykrycia namiotowe czy obiekty kontenerowe.
Hala namiotowa to budynek, budowla czy obiekt tymczasowy?
Odpowiedź na to pytanie wbrew pozorom nie jest tak prosta, gdyż definicje „budowli” i „obiektu małej architektury” mają postać definicji otwartych.
Sięgnijmy do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 września 2011 r. (sygn. akt P 33/09), a także uchwały siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 lutego 2014 r. (sygn. akt II FPS 11/13). Zgodnie z nimi za budowlę można uznać tymczasowy obiekt budowlany tylko wtedy, jeśli został on wymieniony wprost w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, w innych przepisach tej ustawy lub w załączniku do niej samej, będący wraz z instalacjami i urządzeniami obiektem budowlanym. Warunkiem jest to, aby stanowił całość techniczno-użytkową.
Mając na uwadze, iż hale namiotowe czy namioty nie zostały expressis verbis wymienione w powołanych wyżej przepisach ani też w załączniku do nich, trudno mówić o opodatkowaniu hal namiotowych jako budowli.
Potwierdza to również wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 marca 2018 r. (sygn. akt. III SA/Wa 1021/17). W uzasadnieniu czytamy, że jeśli hala namiotowa nie stanowi budynku ani obiektu małej architektury, to nie oznacza to automatycznie, że można ją zakwalifikować jako budowlę w rozumieniu Prawa budowlanego.
Hala namiotowa to budynek czy obiekt tymczasowy?
Aby udzielić prawidłowej odpowiedzi na to pytanie, należy w pierwszej kolejności ocenić, czy dany obiekt jest trwale związany z gruntem oraz czy posiada fundamenty i dach. Jeżeli odpowiedź brzmi „tak”, to jest on budynkiem. W przeciwnym razie najprawdopodobniej należy go uznać za obiekt tymczasowy. Przy czym jako budynek podlega on opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości od powierzchni użytkowej, a w drugim przypadku nie podlega opodatkowaniu w ogóle.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 15 stycznia 2019 r. (sygn. akt I SA/Gl 843/18) rozstrzygnął, że hala namiotowa jest budynkiem.
Uzasadniając swoje zdanie, sąd wskazał na następujące kwestie:
- fundamenty – dla przypisania podłożu cech fundamentu nie jest konieczne zagłębienie (wkopanie) go w grunt. Fundamentem jest element konstrukcji budowlanej mający za zadanie przeniesienie ciężaru budowli na grunt.
- trwałe związanie z gruntem – techniczna możliwość przeniesienia obiektu na inne miejsce nie wyklucza uznania go za trwale związany z gruntem. Obiekt budowlany musi mieć na tyle mocne połączenie z gruntem, że odłączenie spowodowałoby zasadniczą zmianę w sensie technicznym. Np. uniemożliwiłoby ponowne posadowienie danego obiektu w innym miejscu bez konieczności ponownego przygotowania podłoża;
- dach – nie ma znaczenia, czym budynek został pokryty. Istotne jest, aby pokrycie obiektu było stabilne, zabezpieczało wnętrze przed oddziaływaniem środowiska zewnętrznego i zanieczyszczeniami;
- tymczasowość obiektu budowlanego – wprawdzie w definicji tymczasowego obiektu budowlanego prawodawca wymienia przekrycia namiotowe, jednak nie można ich utożsamiać z halami namiotowymi posadowionymi na fundamentach. Wskazane w definicji przekrycia namiotowe to obiekty, które rozstawia się na odpustach, straganach, podczas imprez okolicznościowych, na krótki okres. Nie są to hale połączone trwale z gruntem, wydzielone z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadające fundamenty i dach.
Jak opodatkować hale namiotowe?
Temat jest bardzo dyskusyjny i wywołuje szereg wątpliwości zarówno wśród podatników, jak i organów podatkowych. Niejednolitość linii orzeczniczej na pewno nie pomaga podatnikom w jednoznacznej kwalifikacji hal namiotowych do odpowiedniej kategorii. Praktyka pokazuje, że pierwszorzędne znaczenie ma ocena stanu faktycznego, a zatem weryfikacja, w jaki sposób hala namiotowa powstała. Następnie należy przyjrzeć się kryterium decydującym o tym, czy można dany obiekt zakwalifikować do kategorii budynku lub tymczasowego obiektu budowlanego.
Na podstawie wieloletniej praktyki możemy stwierdzić, że najczęściej hale namiotowe nie spełniają wszystkich kryteriów do uznania ich za budynek. Po wyroku Trybunału Konstytucyjnego takich namiotów nie należy traktować również jako budowli. Niemniej każda sytuacja jest inna i wymaga indywidualnego podejścia i rzetelnej oceny.
Brak komentarzy